حلقةخاصة من الجزءالتالت حلقةالاخيرة

حلقة خاصة من رواية مرات الظابط
بقلم /نورا عبد الرؤوف



انا احب نوسيلة ونوسيلة تحبني
كان زين يغني هذه الكلمات
نوسيلة ردت علية
اركب العجلة وزين يذقنى

زين حضن نوسيلة وفضل يضحك
نوسيلة :والله احنا مجانين
زين: عندك حق والله
نوسيلة :زين
زين :يا عيون زين
نوسيلة:عايزة اعمل شهر عسل من اول وجديد
زين سابها:مع نفسك بقا
نوسيلة: كدا تسبني
زين:اه
نوسيلة:برحتك انا هروح لي نور الإسكندرية
زين:لية أن شاء الله
نوسيلة: عادي اشم هوا
زين:لية هي القاهرة مافيهاش هوا
نوسيلة:نو
زين: استهدي بالله يا نوسيلة واعقلي
نوسيلة:شايفني ميمونه
زين:اي ليمونه دي
نوسيلة:ميمونه دي ذي مجنونه بس بالكويتي
زين:الله يخربيت المسلسلات اللي خفت دماغك دي
نوسيلة:زين
زين:ياقلب زين نعم
نوسيلة:بوسني
زين:نوسيلة حركات نورهان دي انا عرفها ايوة دا انا حفظتهم
نوسيلة :كل دا عشان بقولك اروح لي امي
ثم كملت بحزن وهمي انت لية عايز تحرم ام من بنتها لية كدا قاسي عليا وعليها حرام عليك انت عمرك ما حبتها
زين بيتسقيف:الله يا فنانة الله ممثله هايله
نوسيلة وطت  تشكر جمهورها
زين:نوسيلة من الاخر كدا مش هنطلع في حتة احنا لسة بقالنا كام شهر رجعين من شهر عسل العشرين ولا حاجة
نوسيلة:مخنوقة بجد يا زين اعمل اي يعني
زين:حاضر يا نوسيلة هشوف كدا واقولك
نوسيلة باسته من خده:الجوز الحنين رزق والله
زين:ممكن بقا تسبيني اروح شغلي
نوسيلة:اتفضل هو انا شغالك
زين: كل دا ومش شغلانى دا ليث ابنك كبير عنك
نوسيلة:قصد أن انا مجنونه
زين:لا ابوس ايدك بلاش هرمونات مش ناقصة
نوسيلة:ماشي بلاها هرمونات انهاردة خليها لما تبقا ترجع
زين اخد المفاتيح ومشي:سلام قبل ما اتشل
نوسيلة بضحك: مع السلامة يا روحي
نوسيلة اخدت التلفون ورنت علي نورهان حماتها
نوسيلة:مسا مسا يا نورهان
نورهان:مسا مسا يا نوسه اخبارك يا روحي
نوسيلة:الحمد الله انتي اخبارك اي وحشااااني موووت
نورهان: لو كنت وحشاكي ذي ما انتي بتقولي كنت تيجي
نوسيلة: والله مكسلة جدا مش عايزة اعمل اي حاجة خالص انا عايزة انام بس
نورهان:لية كدا
نوسيلة:لوحدي كدا من غير سبب
نورهان:زعلانه من زين
نوسيلة:لا والله مش زعلانه من حد
نورهان:هرمونات
نوسيلة:مش عارفة
نورهان:يبقي هرمونات
نوسيلة: عمو زين أخباره اي
نورهان:يختي افتكرى حاجة عدله
نوسيلة:عدلة دا عمو زين بطتي اي نسيتي جو روميو بتاعك انتي وهو
نورهان:قارفني والله يا نوسيلة من ساعة ما طلع علي المعاش كل شوية عايز يأكل أو عصير لحد ما زهقت
نوسيلة: طب اطلعوا في اي حتة غيرو وقت
نورهان:قولت كدا مش راضي يروح في اي حتة
دا انا ما صدقت انهاردة احمد اخدوا راح النادي
نوسيلة:ومش خايفة يتشقط
نورهان:علية اي ياختي
نوسيلة:لسة عمو زين شباب برده
نورهان:بس مش ذي زمان
دا انا كنت بخاف اخده معايا في حتة عشان محدش يشقطه
نوسيلة بضحك:ايوة مامي قالتلي
نورهان:صحيح مناسبة سيره امك
هي عاملة اي
نوسيلة:اي سيره امك دي شتيمة ولا اي
هو انتي مش بتكلميها
نورهان:بقالي فترة والله مش بكلم حد
انا بس اللي بعمله بخدم زين اكنى شغالة فلبينية
نوسيلة: معلش يا نورهان
طب مش بتجيبي لية خدامه
نورهان:لا مش عايزة خدمات انا
انا ناقصة قرف
نوسيلة:لية في اي
نورهان:كنت جايبة بس مش نضيفه خالص
مشتها والتانية بتعاكس البيه
نوسيلة:البيه مين
نورهان:هو في غيره زين
نوسيلة:طب العمل مش هتجيبي يعني
نورهان: لا مش عايزة
نوسيلة: طب بقولك انا عايزة اطلع في اي حتة عايزة اروح حتة تكون محدش عرفها اوي
نورهان:ذي اي كدا
نوسيلة: والله ما اعرف منا بكلمك عشان كدا
نورهان:ياختي انا كمان مش عارفة طب بره مصر ولا جوة
نوسيلة:اي حته بره جوة بس تكون مفيهاش ناس
نورهان:حاضر هشوف واقولك وانا برده عايزة اروح في اي حتة
نوسيلة:طب لحي علي عمو عشان يوديكي
نورهان:بالح مش راضي برده
نوسيلة:زين برده مكنش راضي فضلت ازن علية لقيت ما وافق
نورهان:وافق
نوسيلة:اه
نورهان:والله انتي هبلة
نوسيلة:لية بس
نورهان:هو بياخدك علي قد عقلك
نوسيلة:بجد لية
نورهان:الرجاله مش بتحب حد يزن عليهم هما بيعملوا الحاجة من نفسهم مش عايزين زن كتير
نوسيلة:ما انتي بتزني علي عمو زين
نورهان:كان ساعات بيوافق  وعشره لا
نوسيلة:طب اعمل اي يعني انا عايزة اروح في اي حتة
نورهان:طب تعالي نروح لي نور في الاسكندريه
بقالي كتير مروحتش هناك
نوسيلة:قولت لي زين مش راضي خالص
نورهان:طب سيبي الطلعة دي عليا
نوسيلة: اشطا جدا طب عمو زين هيوافق
نورهان:احمد هنا اعتقد بيعمل شوية حاجات في الڤيلا ممكن أقوله يقول لي زين
نوسيلة: لا مش بيعمل حاجات في الفيلا اعتقد مامي هتفتح مطعم هنا
بس غريبه أن سايب ماما هناك لوحدها
نورهان: ممكن معاها جارد
نوسيلة:بس برده لو معاها بابا بيكون معاها
نورهان:ممكن طفش من نور اصل انا عرفها نكدية وهتلاقي بتنكد علية وأحمد فرفوش مش بيحب كدا
نوسيلة:بالعكس دا مامي فرفوشة بس هي مزاجية جدا
وبابي كدا برده
نورهان: انتي هتقوليلي علي مزاج امك يا خرابي عليها يا خرابي
دا كانت بطلعهم عليا ايام الثانوي
نوسيلة:طب احكيلي موقف كدا مع مامي
نورهان:والله مش فاكر بس في موقف كدا عمري ما انسي
نوسيلة:اي هو
نورهان:هو موقف حلو ايام الثانوي كنت مصاحبة بنت قبل امك ومريم وهايدي
تمام البنت دي حصل مشكله يعني بسببها وكدا وانفصلت انا وامك و هايدي
نوسيلة:طب ومريم
نورهان: قبل ما اعرفها وكدا
المهم يا ستي البت دي بعد ما رجعنا بقا المدرسة واحنا مروحين جابت الشلة بتاعها ومسكت في خناقي وكدا امك أدخلت ومسكت البت رنتها علقة محترمه ومن ساعتها البت تشوفنا تتكهرب
نوسيلة بضحك:هي امي كانت بلطجية
نورهان:خالص دي كانت كيوت اوووووي
نوسيلة:طب انا عيزاكي تحكيلي اذاي عرفتي مامي وكدا ايوة انتي حكتيلي بس مش بالتفصيل
نورهان: ماشي بس مش دلوقتي اي رايك تيجي عندنا نتعشي سوا واقعد انا وانتي في الجنينة وندردش سوا
انا دلوقتي هحضر الغدا
نوسيلة:اشطا جدا ماشي انتظريني بليل
نورهان بضحك:ماشي
يلا باي
نوسيلة:باي
بعد ما نوسيلة قفلت دعت من قلبها لي نورهان وان يهديها لها اكتر أنها مثلا الحموات الطيبة الذي قله في الزمن
نوسيلة دخلت المطبخ وطلعت الحاجات الأساسية عشان تحرضها للغدا
اول حاجة شغلت اغاني عشان تشتغل بمزاج نفس طبع امها نور جدا وفضلت تطبخ بمزاج
نورهان رتبت أوضة مكتب زين بدل ما يلاقي مش نضيفة ويزعق معاها ودخلت المطبخ تطبخ هي كمان

بطل يا واد انت شقاوة بقا
كان زين داخل ومعاه واحدة بتغني هذه الجملة دي
نورهان طلعت من المطبخ :ودا من اي ان شاء الله
زين ببسمة:اعرف بصحبتي الجديده لولي
نورهان:نعم يا خويا صحبت مين دي
زين ببسمه ساذجه: انا صحبتي انا
نورهان انقضت علي البنت وفضلت تضرب فيها
زين مش قادر يوحشها
احمد دخل علي الصوت وفضل هو وزين يبعدوا نورهان عن لولي
احمد بنهجان: اهدي بس يا نورهان وعرفيني فيه اي
نورهان:في أن صحبك الشايب العايب مفكر نفسة انه لسه صغير مش واعي لنفسة أن خلاص عدي السابعين سنه
زين بردح:نعم يا دلعادي سبعين مين دا انا لسة في الاربعين بس
احمد:خلاص يا زين
خلاص يا نورهان
طب لولي ذنبها اي
نورهان:ذنبها أنها مش متربيه راحة تبص علي واحد قد جدها
لولي بدلع:دا زيزو لسه شباب كفاية بس العضلات بتاعة اللي تجنن دي
نورهان: اي يا بنت ال***
لولي: اتكلمي عدل يا حبيبتي
نورهان:حبك برص
لولي:اوووه ماي جات انتي قصدك أن زيزو برص
نورهان: لية هو زين بيحبك يا حرباية انتي
لولي: ايوة هو قالي كدا
نورهان بصت لزين بغضب
زين:والله ما قولت حاجة
لولي: انت بتكدب عليها يا زيزو انت خايف منها
زين: لا مش خوف ولا حاجة هو بس مسأله احترام
نورهان: والله طب لو هو احترام لية جايب الحربايه دي هنا
زين: دا احمد
احمد رفع أيده باستسلام: انا مالي يا عم انت هتلبسهالى
زين: اه يا واطي
نورهان بصت لزين بلوم وسابتة ومشت
طلعت الأوضة بتاعها تلم هدومها
احمد بص في أثرها: هي مالها مشت كدا ومالمتش الدنيا علينا
زين:مش عارفة
بعد دقائق نزلت نورهان ومعها شنطة صغيره اخدت المفتاح
زين مسكها:راحة فين
نورهان ذقته:ابعد عني
اخدت المفتاح وطلعت بره ركبت العربية ومشت
زين:شوفت عمايلك
احمد:انا عملت حاجة
زين:غور من وشي يلا

نوسيلة:خلاص يا نورهان متعيطيش
هو حصل اي
نورهان بعياط:محصلش حاجة
نوسيلة:طب زعقتي مع نور
نورهان:لا
نوسيلة:طب زعقتي مع عمو زين
نورهان زادت في العياط
نوسيلة اخدتها في حضنها وفضلت تعيط
نوسيلة: والله قطعتي قلبي
نورهان: رني علي جوزك خلي ميجيش هنا
نوسيلة باستغراب:لية
نورهان:عشان مفتكرش ابوة خلي يروحوا لي ابو
نوسيلة:ماشي
نوسيلة مسكت التلفون ورنت علي زين
زين:انا جاي في الطريق اهو
نوسيلة:طب روح لي عمو زين
زين:لية
نوسيلة:شكل نورهان مضاربه معاه وهي هنا وقاعدة بتعيط
زين:ماشي هروح اشوف في اي
نوسيلة:ماشي
نورهان بطلت عياط ومسكت الريموت وفضلت تقلب علي Tv
نوسيلة:ممكن اعرف بقا في اي
نورهان:بلاش السيره دي
واقعدي احكيلك اتعرف اذاي علي امك وباقي الشله
نوسيلة بحماس:اشطا
نورهان: بصي يا ستي
انا كنت بنت عادية جدا بس كان في عقبة اللي هي زيادة الوزن كان الكل بيتريق عليا حتي القريبين مني
المهم في مرحلة الثانوي دخلت ثانوي عام وكدا وانا اصلا مش حباها دخلت وكدا مكنتش بروح دروس
نوسيلة بمقاطعة: اروح اجيب تسالي واجي
نورهان:ماشي
نوسيلة راحت جابت طبق في انواع التسالى
نوسيلة:كملي
نورهان: وقفنا لغيت اي
نوسيلة: لحد مدخلتى الثانوي
نورهان بتذكر: أه
دخلت وكدا وكمنتش بروح دروس ايام الامتحان جات امتحنت وكدا بس منجحتش شلت كام ماده
حولت تجارة برده مكنتش حباها بس الفرق بقا أن لقيت ناس حببوني فيها وشجعنا بعض اننا نذاكر
اول ما روحت المدرسة مكنتش عارفة حد
اتصحبت علي بنت وكدا ودي اللي حكتلك أنها اتلمت عليا عشان تضربني وامك ضربتها
نوسيلة:اها
نورهان كملت: المهم
اتعرف علي نور و هايدي اذاي
هما كانوا أصحاب وكدا وانا اتعرفت عليهم
واتصاحبنا بس هايدي كانت مصاحبة بنت تانية بعدت شوية وانا ونور اتقربنا من بعد بقينا نروح دروس مع بعض المدرسة مع بعض
نوسيلة: طب ومريم اتعرفتي اذاي عليها
نورهان: انا جيالك في الكلام اهو
هايدي يا ستي بعدت عن البنت دي بسبب ما
والمهم رجعت معانا تاني
بعد امتحان سنة أولي كل والنتيجه طلعت
طلعت انا وهايدي نفس الشعبة
ونور لوحدها
مريم بقا كانت صحبت هايدي
وانا ونور مكناش بنطيق حاجة اسمها مريم خالص
مريم طلعت نفس شعبة نور
هايدي خلتهم يتعرفوا علي بعض لغيت ما بقوا أصحاب وقريبين من بعض
وانا وهادي نفس النظام بقينا قريبين من بعض جدا
وبقينا احنا الأربعة قريبين
مكناش بنطيق اي حد في المدرسة خالص غير القليل منها
ولو انا بطيق حد الباقي مش بيطقها والعكس بقا
نوسيلة: حصل ما بينكم مشاكل
نورهان:دا اكييييد
نوسيلة:طب احكي
نورهان: امك اتخنقت معاها مرتين
الاولي كنا في اولي ثانوي هايدي كانت راحة تشتري شنطة
المهم روحنا انا ونور معاها
روحنا المحل المهم صاحب المحل رخم عليا وقال حاجة كدا عليا لقيت نور بتضحك اعتقد اتريق عليا انا زعلت من نور ومشيت وسبتها ومردتش امشي معاها وتاني يوم اتصلحنا عادي
مريم بقا اكتر الخنقات معاها مريم دبش شوية بس طيبة مش بتفكر في الكلام ممكن تقول كلمها هي مش قصدها انا افتكرها حاجة تانية وكدا
هايدي ممكن بتزعق معايا عشان مصلحتي وكدا لو عملت حاجة غلط
نوسيلة: حبيتي حد غير عمو زين
نورهان:اي السؤال المفاجئ دا
ايوة حبيبت
نوسيلة :بجد
نورهان: والله أو انا مفكرة نفسي حبيبت بس اعتقد كان اعجاب أو انبهار
نوسيلة: مين
نورهان: ايام الثانوي كنت شغالة سكرتيرة عند مدرس انا واختي هما كانوا مدرسين الاول كان معجب بي اختي وكدا وكان هيخطبها والتاني انا كنت بكراش علية
بس جرحني بالكلام لما اجيت اقولوا اني بحبه بكدا
وبعد فترة هو اللي جه وقالي بحبك بعد ما اتجوز وانا رفضت بعد ما عرفت زين وكدا فضل يأذيني وزين حماني كذا مره منه
زين اتعرفت علية اذاي بقا اكيد انتي عارفة
بس هقولك انا كنت محامية وهو ظابط وكان في قضية هو ماسكها وانا برده بدافع عنها ومن هنا بدأت قصة الحب ما بنا زيزو و نورا
نوسيلة: الله بجد تعرفي أن بحب قصة الحب ما بينكم
نورهان : طب ما انتي زينا
نوسيلة: بس مش اوي
نورهان:بكره تكوني احسن وتفضلي تحكي لمرات ابنك ذي ما انا بحكيلك كدا
ويلا بقا قومي حضري الاكل عشان انا ميته من الجوع
نوسيلة:حاضر
زين راح الفيلا عند ابوة
زين:حصل اي يا بابا ماما مالها
زين: روح اسالها انت جايلي انا ليه
زين: عشان أسألك
زين: وانا مش هقول حاجة
زين : حصل اي يا عمو احمد
احمد: هيكون حصل اي ابوك وامك مسكوا في بعض
زين: ايوة بسبب اي بقا
احمد: لحد هنا ومش هقدر اتكلم بقا
زين: لية في اي
احمد: اسال ابوك يا زين
زين: هي بقت كدا ماشي برحتكم
بس نورهان مش هنسيب بيتي واللي عايزها يجي ياخدها بنفسة
كان بيسمع أبوه وسابهم ومشي
احمد: مقولتش لية
زين: احمد يلا اطلع نام عشان تروح لمراتك بكره
احمد: ماشي يا زين
تصبح علي خير
زين: وانت من أهله
زين لنفسة:ماشي يا بطتي بتشتكينيى لي ابنك ماشي

في ڤيلا زين الصغير زين نام و ليث كمان نام ما عدا نورهان و نوسيلة كل اتفقوا أنهم يروحوا الإسكندرية عند نور كل واحدة حضرت شنطتها و مشوا براحة عشان محدش يصحي اخده الشنط وفتحوا الباب براحة وركبه عربية نورهان ومشوا من طريق الإسكندرية
نوسيلة: انا خايفة من زين
نورهان وهي بتسوق: متخافيش دا بوق ذي ابوة
نوسيلة: ابنك أفعال يا ختي مش بوق وكمان اونكل زين مش بوق وانتي عارفة كدا انتي بس بتقولي كدا عشان تضحكي عليا وعلي نفسك
نورهان بخوف: يعني اي يعني زين ممكن يضربني دا عمره ما عملها هيجي واحنا كبار ويعملها
نوسيلة: اكيد مش هيعملها
نورهان اخدت نفس:ربنا يطمنك
نوسيلة: هو هيعمل حاجة تانية
نورهان: اي هي
نوسيلة: يطلقك
نورهان بخوف:ربنا يخدك يطلق اي
هو هيخيب ولا اي دا انا بطتة
نوسيلة: وقت ساعتها ولا يعرف أمة
نورهان:بت انتي
انتي خوفتيني اوي
نوسيلة:وانا مرعوبة جدا زين ابنك معندوش في الضرب يما ارحميني
نورهان:ولا زين وحياتك
نوسيلة:طب العمل اي نلف ونرجع تاني
نورهان:نلف اي انا ما صدقت انطلق في الهوا دا انا بقالي كتير مخرجتش خليني اخد الحرية بقا شوية
نوسيلة:ربنا يستر
بعد ساعات وصلوا الي الإسكندرية وراحوا عند نور
نور اتفاجئت بيهم وبعد كدا فرحت
دخلوا الاوضه وكل واحدة غيرت ملابسها وطلعوا قاعده مع نور بره يتفرجوا علي Tv
نوسيلة :عاملة اي يا نونتي
نور: الحمد الله زين مجاش معاكي لية
نورهان ونوسيلة بصوا لبعض وسكنوا
نور: هو في اي البصه دي مش مريحاني عملتوا مصيبة
نورهان حكت لنور كل حاجة أنهم جوم عندها ومحدش يعرف
نور بلطم:يالللهوي دا زين هيعمل مني فراخ مشوية لو عرف اني مخبياكي
نورهان:هو انا هربانه من السجن وجايه عندك تحميني في اي يا نور انا جاية عشان اشم هوا
نور:بس من ورا جوزك انتي وهي
وكدا مينعفش اصلا من بكره هرن عليهم عشان يجوا
نوسيلة:يا ماما
نورهان قاطعتها:سبيها يا نوسيلة امك اللي في مخها هو اللي هيتنفذ
نور:احضر عشاء
نورهان:لا
نوسيلة:شكرا يا ماما
نور: طب انتم زعلانين لية انا بعمل علي مصلحتكم والله انا خايفة عليكم طب خلاص انا مش هرن علي حد مبسوطين
نورهان ونوسيلة:اوي
باقي الحلقة الخاصة
نوسيله بضحك : ماتقوللنا كده ع المواقف بتاعتكوا يانورهان انتى وماما زمان مع بابا واونكل زين
نور فجأه انفجرت فى الضحك : ههههههههههه مش قادره فاكره يانورهان ف اول جوازك انتى وزين لما كنتوا قاعدين مع بعض زى الاخوات ههههه اللى يشوفكوا ساعتها مايقولش أن انتو هتجيبوا 6 عيال بعد كده
نورهان بضحك : هههههههه ياااااه ايام
نوسيله بأندهاش : ايه ده بجد ! يعنى انتو متجوزتوش عن حب وكده
نورهان بضحك: حب ايه يابنتى ! ده احنا كنا كل مانشوف بعض قبل الجواز نتخانق هههههه احنا اتجوزنا بأتفاق عشان يحمينى من رامى وأشرف المحامى وكده وكان مؤقت لحد مايقبض عليهم ونتطلق
نور بنظره خبيثه لنورهان : وايه اللى حصل بعد كده
نورهان بخجل : الجوازه قلبت بجد بقى
نوسيله : قعدتوا اد ايه اخوات
نورهان : حوالى 6 شهور ( فجأه نورهان انفجرت فى الضحك ) حماتى الله يرحمها قبل كده شكت فينا أن احنا قاعدين مع بعض زى اللى اخوات وحبت تتأكد
نوسيله بضحك : ازاى ؟!
نورهان : هحكيلك
فلااااش باااااك
زين وهو داخل من باب الفيلا لقى أمه قاعده قدامه التلفزيون
زين وهو بيبوس رأسها : ازيك يا امى عامله ايه
حبيبه بتطبطب ع أيده : الحمدلله ياحبيبي .. اقعد يازين عاوزاك
قعد زين جمبها : خير يا امى ايه اللى حصل
حبيبه : قولى يازين كده على بلاطه هو انت ومراتك قاعدين مع بعض زى الاخوات
زين بأندهاش وارتباك : ايه اللى انتى بتقوليه ده ايه ياماما لا طبعا دى مراتى ايه اللى خلاكى تقولى كده
حبيبه : اومال ليه يازين مفيش لحد دلوقت حمل وانتو داخلين ع 5 شهور جواز .. وكمان مراتك بتنزل تقعد بالاسدال معانا مع انها عارفه أن ابوك مسافر ومش هيرجع دلوقت ومفيش حد من الشغالين موجود الفتره دى ف ليه بقى بتقعد بالاسدال مع أن مفيش غيرى وغيرك وغير كده كمان بتتكسف منك
زين : ياماما الحمل والحاجات دى بتاعت ربنا وغير كده انتى عارفه أن نورهان خجوله شويه ف عشان كده بتتكسف تقعد بلبس البيت قدامك ( نظرته وضحكته اتحولوا لخبث) بس هى فى الاوضه بتاعتنا مقولكيش بتدلعنى اخر دلع
حبيبه بشك: مممممم ماشي زين
زين وهو بيقوم : عن اذنك يا ماما بقى هطلع ارتاح شويه
طلع زين اوضته فتح الباب لقى نورهان قاعده ع السرير وماسكه التليفون بتاعها دخل زين وقعد جمبها وهو سرحان انتبهتله نورهان
نورهان : مالك يازين ف ايه
زين : مش عارف امى شاكه فينا أن احنا قاعدين مع بعض زى الاخوات وبتقولى ليه مفيش حمل لحد دلوقت
نورهان : اييييه ! طب وايه اللى خلاها تشك فينا
زين بسخريه : بصي لنفسك وانتى تعرفى قاعده 24ساعه لابسه الاسدال ومفيش غيرنا احنا التلاته ف البيت
نورهان : اه مش فاهمه هو انت عاوزنى البس ايه قدامكم يعنى
زين بمكر : شوفى انتى بقى العرايس بتلبس ايه لجوازتهم
نورهان : ده عند امك
زين بغضب : احترمى نفسك
نورهان: مش قصدى ياعم بس انتى عاوزنى البس كده قدامك ازاى يعنى
زين : ياستى مش لازم قدامى ممكن قدام امى اصلها مادام شكت فينا يبقى مش هتهدى الا لما تتأكد ف مفيهاش حاجه يعنى لما تلبسي كده
نورهان : ماشي يازين .. يلا تصبح ع خير
زين بضحكه خبيثه:.هو انتى هتنامى بالاسدال ماتقومى كده تعملى بروڤه ع اللبس اللى هتلبسيه ده انا زى جوزك حتى
نورهان : نام يازين نام ياحبيبي
زين وهو بيقوم يدخل الحمام : انتى اللى خسرانه على فاكره ده انا زوقى ف الحاجات دى نار
نورهان بخجل : سافل
زين بضحك : حبيب قلبي تسلم
فى الصباح
نورهان نايمه لسه وزين صحى لبس هدومه وجهز عشان يروح شغله راح يصحى نورهان
زين : انا مش عارف انا نايم مع غيبوبه ولا ايه ده انتى نايمه من قبلى بكتير امبارح ولسه مصحتيش ماتقومى بقى يابنتى
نورهان بنوم : عاوز ايه يازين ع الصبح
زين : قومى يلا عشان أنا نازل وانا مجرد ماامشي  امى هتطلعلك عشان تتأكد
نورهان وهى بتفرك فى عينيها : تتأكد من ايه
قريب زين منها حاوطها بدراعه قربها منه وهمس قدام شفايفها : اصل انا امبارح قولتلها انك بتدلعينى فى اوضتنا اخر دلع
نورهان بخجل وبتحاول تزقه : انت قليل الادب وسافل واللى انت بتقوله ده محصلش
زين قرب منها اوى : ياريت يحصل
وباسها برقه حب وبعد دقائق بعد عنها سند جبينه على جبينها
زين : يلا ياحبيبي انا ماشي وانتى قومى أجهزى بسرعه وانا هحاول اعطلها تحت شويه
باس جبينها ونزل ابتسمت نورهان بخجل وقامت تطلع اللبس دخلت الحمام بسرعه غيرت وبعدين طلعت قدام المرايا حطت روچ نبيتى ولغبطته من جنب شفايفها شويه وراحت نامت ع السرير وبعد كام دقيقه سمعت خبط ع الباب وبعد كده اتفتح دخلت ام زين لقت نورهان نايمه ولابسه فستان مكشوف جدا من الصدر وقصير اوى ابتسمت براحه وقربت من نورهان تصحيها
نورهان عملت نفسها اتخضت وقامت بسرعه : ايه ده ماما فى حاجه ولا ايه انتى تعبانه
حبيبه وهى بتملس على شعرها بحنيه : لا ياحبيبتى انا جيب بس اصحيكى عشان تنزلى تقعدى معايا ..(كملت بضحكه خبيثه) بس ايه ده ايه ده القميص الجامد ده نقول صباحيه مباركه ولا ايه ... عشان كده الواد زين نازل متأخر انهارده
نورهان بأبتسامه خجوله : زين بيحب القميص ده اوى
حبيبه بمكر وهى بتمسح الروچ من جنب شفايف نورهان :ماهو باين اهو
ابتسمت نورهان بخجل
حبيبه :يلا قومى بقى عشان تغيرى وننزل نقعد تحت مع بعض نفطر ونحكى شويه
قامت نورهان وهى رايحه الحمام فجأه باب الاوضه اتفتح ودخل زين
زين بأبتسامه ماكره : سلام عليكم
حبيبه بضحك : وعليكم السلام يابنى انت مش كنت مشيت ايه اللى رجعك
زين وهو نظره معلق على نورهان اللى هتموت من الكسوف وكمل بهيام : نسيت اخد حاجه مهمه اوى خالص
حبيبه قامت وقربت منه بنظره خبيثه وضحكه : قصدك القميص العنابي اللى رجعك ..
زين بادل أمه نفس الضحكه الخبيثه : حبيبي اللى فاهمنى
حبيبه بضحك : هههههههه انا ماشيه ياخويا وشوفه انت
خرجت حبيبه وقفلت الباب وراها وزين باصص لنورهان بحب وبيقرب منها ونورهان بترجع
نورهان بأرتباك وخجل شديد : زي...زين ااا ااطلع برا مينفعش كده
قرب زين منها وحاوطها بدراعه وهمس قدام شفايفها : هو مين اللى ملغبطلك الروچ ده كده
نورهان بخجل : ده انا اللي عاملاه كده عشان مامتك  لما تطلع
زين بمكر : والمفروض انا اللى مبوظه كده لا لا لا انا بجد اااخص عليا ازاى اسيبك تبوظيه بنفسك انا لازم اصلح اللى عملته
قربها فى حضنه وباسها بحب
********
بااااااااااك
نوسيله ونور ميتين من الضحك
نورهان : وبس وام زين بقى فضلت تجيبلى لبس عرايس وبقت تطلع معايا الأوضه وتصمم أن انا اللبس ده قبل ما زين يجى
نور بمكر :, وطبعا زين زمانه كان مابيصدق
نورهان : طبعا مانتى عارفاه بيهيص فى قله الادب
نوسيله بضحك : هههههههه يعنى القميص العنابي هو كان السبب فى ال6 عيال 
نور بضحك : فاكره يانورهان لما سافرنا انا وانتى لأحمد وزين شرم لما كانوا عندهم شغل واحنا روحنا وراهم كنا فاكرينهم بيخونونا وبوظنالهم الشغل
نورهان انفجرت فى الضحك : هههههههه يانهار ده كان يوم  مطلعتلوش شمس لما سمعت كلامك ده انا لحد انهارده مش عارفه اقعد من مكان ضربه الحزام اللى زين ضربهالى
نوسيله : هو ضربك فين
نور بضحك : هههههههه بتقولك مش عارفه تقعد هيكون فين يعنى
نوسيله : يانهار هههههه طب احكوا احكوا
فلااااش بااااااااك
نور كانت بايته مع نورهان فى الفيلا
نور : نورهان تفتكرى هما راحوا شرم ليه
نورهان بلامبالاه : اكيد عندهم شغل طبعا
نور : شغل ايه اللى ف شرم يعنى عاوزه تفهمينى أنهم راحوا يعملوا مهمه تبع الشغل هناك اكيد راحوا عشان يريحوا أعصابهم ويتفسحوا ويشوفوا بنات
نورهان : تفتكرى
نور : افتكر طبعا ده الاتنين عينيهم زايغه
نورهان بضيق : طب وانتى عاوزانا نعمل ايه يعنى
نور بحماس : نروح وراهم طبعا
نورهان : لاااا طبعا انتى اتجننتى وبعدين احنا مش عارفين هما راحوا فين
نور بخبث : لا مانا اتصنت على احمد وهو بيتكلم ف الفون وبيحجز ف أنهى فندق
نورهان : طب يلا بينا نحضر الشنط بتاعتنا ونروح نطب عليهم
وقاموا حضروا الشنط وحجزوا ع اول طياره رايحه شرم وسافروا  راحوا نفس الفندق اللى فيه احمد وزين وراحوا للريسيبشن
نور : لو سمحت ممكن اعرف احمد الصياد وزين الباشا نازلين ف اوضه كام
الموظف : خير يافندم في حاجه
نورهان : اه انا مرات زين الباشا وهى مرات احمد الصياد وادى القسيمه بتاعت كل واحده فينا
الموظف بعد ماشاف القسيمه : تمام يافندم اتفضلوا اخدم حضراتكوا ازاى
نور : قولنا هما نازلين فى أنهى اوضه
الموظف : استاذ احمد نازل فى غرفه 403 وأستاذ زين نازل فى 404 بس هما مش موجودين دلوقت راحوا البار اللى فى الفندق هنا
نور بغضب لنورهان : مش قولتلك
نورهان بضيق للموظف : لو سمحت خلى حد يطلع الشنط للاوض فوق
الموظف بأسف : انا اسف يافندم بس حضراتهم مانعين حد يدخل الأوض بتاعتهم لو هما مش فيها
نور : تمام خليهم عند لحد مانيجى تانى

وراحوا البار يشوفو احمد وزين
نور بغضب : مش قولتلك جايين يستجموا ويتعرفوا على بنات وسايبنا
نورهان بغضب : طب ماشي لاما اشوفك يازين
فضلوا يبصوا على كل اللى ف المكان لحد ماشافوا زين وأحمد ومعاهم بنتين قاعدين على طرابيزه وبيضحكوا والبنات بتتدلع عليهم
راحو الاتنين بغضب ناحيتهم
نورهان لزين  : الا هو القمور بيعمل ايه هنا
نور لأحمد بسخريه وهى بتبص للبنات : انتى مش شايفه جايين يتفرجوا على السحالى الملونه
احمد وزين مصدومين
واحده من البنات اللى قاعدين وجهت كلامها لزين بس بتتكلم بلغه فرنسيه
البنت : ماذا يحدث هنا زين ومن هؤلاء الفتيات
بص زين بغضب شديد لنورهان
زين بلغه فرنسيه للبنت : لا شئ حبيبتى انها امرأه لا اعرفها يبدوا أنها يتهيأ لها انى شخصا آخر تعرفه
نورهان بغضب لزين : وكمان بتلاغيها عينى عينك كده عاجبك فيها ايه المعصعه دى ده انا حتى احلى منها
نور بتأكيد : ايوه طبعا ده انتى حتى بطه وجميله ومدملكه وقصيره عنها تيجى ايه جمبك الطويله ام شعر احمر وعيون زرقا دى
نورهان لنور : انا مش عارفه انتى بتشكرى فيا ولا بتعايرينى بس شكرا ياقمر كل الشكر
نور وجهت كلامها للبنت اللى قاعده قدام احمد : عاجباك في ايه ياختى ده لحد انهارده بيلبس بوكسر عليه بات مان  وانا ساكته ومستحمله
نورهان انفجرت فى الضحك : هههههههه يخربيتك يانور
البنت اللى قاعده قصاد احمد لأحمد : هل هى مجنونه ؟
زين بغضب لنورهان : ده انتى نهار امك مش فايت انهارده
نورهان : ولد عيب مسمحلكش تجيب سيره مامى على لسانك
زين : مامى ! الله يرحمه كان بيشرب من الزير بكوز المربي
وجهه كلامه للبنت اللى معاه : عذرا حبيبتى سوف اذهب انا وأحمد انصرف هاتان المجنوننتان للخارج سوف نتقابل غدا ولكن فى مكان آخر
قام زين وأحمد شدو نورهان ونور وطلعوا بره المكان واتجهوا للغرف بتاعتهم ف الفندق
نورهان بتحاول تشد ايديها من زين : اوعى ياخاين سيبنى اروح اجيب ام سحلول اللى كنت قاعد معاها من شعرها
زين بصلها بصه مرعبه
نورهان بأبتسامه بلهاء : ياباشا لو عاوزنى اروح اخطبهالك عينيا ده حتى الشرع محلل اربعه وانت برده حقك التغير مطلوب عشان متزهقش بس انت متزعلش نفسك بس
زين مردش عليها وشدها وكمل طريقهم للاوضه
نور لأحمد : بتحب السحالى الملونه قولى وانا اجيبلك لكن متجيبش من ورايا وتيجى تتفرج عليهم لوحدك من غيرى وماتاخدنيش معاك
احمد قرب وشه من وشها وهمس بوعيد : ورحمه امى يانور لهعلقك
وشدها وطلعوا الأوضه بتاعتهم زقها ودخل وقفل الباب وراه وراح ناحيه الدولاب فتحوا وفضل يدور فيه
نور : انت بتدور على ايه
مردش احمد عليها
نور بعصبيه : كمان مش بترد عليا ماشي يابو بوكسر بات مان عارف هروح افضحك قدام السحليه اللى كنت قاعد معاها وهقولها كمان ع البوكسر اللى عليه باربي
نور لأحمد بأبتسامه سمجه : ايه ده يا احمد يااحبيبي الحبل اللى انت ماسكه فى ايدك ده هو انت هتنتحر ولا ايه
*******
فى اوضه زين
كان زين بيجرى ورا نورهان فى الأوضه وهو ماسك حزام فى أيده
نورهان بصريخ: اااااااه خلاص يازين وحياه امك
زين بغضب : والله ماهسيبك يانورهان الكلب
نورهان بضحك وهى بتجرى : خلاص بقااااا مكنتش اعرف انها عميله معاكوا وبتقولكوا ع مواعيد العمليه
زين بصوت عالى : ليييييه هو انا مش قولتلك انا جاى ف زفت شغل
نورهان وهى بتطلع على الكنبه وبتضحك : دى نور اللى قالتلى انكو اكيد زمانكو مع بنات وبتخونونا ف انا مكدبتش خبر وجيت اتاكد بنفسي
لقت زين بيقرب ناحيتها راحت نازله وبتجرى وهو وراها
زين : والله ماهسيبك انهارده عشان كلامى ميتسمعش تانى
فجأه اتزحلق من المايه اللى كان بيحدف بيها نورهان ووقع على وشه
نورهان كان بتصرخ من الضحك على منظره : هههههههههههههه هموووووت هههههههههه
زين فجأه قام وشدها وقعد على السرير ونيم نورهان على بطنها على رجله وبأيده فضل يضربها على ***
نورهان بتصرخ : خلاص يازين بالله عليك والله ماهعمل كده تانى والله
مردش زين عليها وكمل ضرب
نورهان بصريخ :، منك لله ياااااااانوووووور
*********
فى اوضه احمد
نور كانت متعلقه من هدومها فى حبل على الحيطه
نور وهى مربعه ايديها وبصت لأحمد بضيق : هفضل متعلقه كده كتير
احمد كان بيشرب سيجاره بهدوء وقاعده على الكنبه اللى قدامها
احمد ببرود : اه هتفضلى كده لحد مااشوف هعمل فيكى ايه تانى
نور بغضب : ماخلاص بقا اعتذرت وقولتلك مكنتش انها زفت عميله اعمل ايه تانى
احمد بعصبيه : وانتى تتصرفى من دماغك ليه وتيجى مش قولت انى رايح ف زفت شغل
نور بأتسامه صفرا : انا اسفه مش هعمل كده تانى
احمد رجع ضهره لورا وحط رجل على رجل واتكلم ببرود : مش حاسسها من قلبك كده
نور بغضب : اعمل ايه تانى يعنى الله
احمد بتفكير : طب هفكر كده وانزلك
***********
بااااااااااك
نور : هههههههه ده كان حته يوم
نورهان : متفكرنيش ده انا فضلت

كام يوم بعدها مش عارفه اقعد من الضرب والله
نوسيله بضحك : هههههههه ده انتو ذكرياتكم قمر اوى وبتضحك
نور بنعاس:عن اذنكم بقا ادخل انام عشان انا خلاص همووت وانام
تصبحوا علي خير
نورهان و نوسيلة:وانتي من اهل الخير

نورهان و نوسيلة فضلوا يتكلموا كتير
لغيت ما النهار طلع
نوسيله : هو انتى يانورهان انتى وانكل زين عمركوا ماتخانقتوا او زعلك مثلا
نورهان بأبتسامه هاديه : ازاى بقى هو فيه ست وراجل فى اى علاقه عمرهم ماتخانقوا اكيد طبعا اتخانقنا وكانت خناقه جامده كمان
نوسيله : هههههه زى دلوقت كده
نورهان : ههههه لا لا دى الخناقه دى تافهه بالنسبه اللى الخناقه اللى بحكيلك عليها
نوسيله : طب ايه اللى حصل
نورهان : بصي ياستى ....

فلااااش بااااااااك.
دخل زين البيت وهو متضايق وعلى اخره لقى نورهان قاعده وقدامها التؤام مالك ومراد بتلاعبهم
نورهان : مفيش سلام عليكم ولا ازيك ولا اى حاجه
زين بضيق : نورهان سبينى فى حالى مش نقصاكى انتى كمان
نورهان بأندهاش : مش نقصانى ! ماتتكلم عدل يازين فى ايه
زين بغضب : نورهاااااان اخرسى مش عاوز اسمعلك صوت فاهمه
نورهان بغضب وصوت عالى : بتعلى صوتك عليا كمان ..ماتقوم تضربنى احسن وجيبنى من شعرى
زين بغضب : والله لو ماسكتى واتكتمتى لهضربك فعلا
نورهان بصدمه : هى حصلت ! كل ده عشان بقولك قول سلام عليكم .. يعنى مش كفايه سايبنى لوحدى بقالك كام يوم ولا اتصلت ولا سألت عليا ولا على عيالك واقول معلش هو ف شغله واكيد مشغول دلوقت
زين بغضب : هو انا بشتغل وطالع عينى عشان مين ماهو عشانك وعشان خاطر عيالك ال 6 وجايبلك داده كمان عشان تساعدك فى تربية الأولاد وانتى كل اللى همك انى مش مهتم بيكى انتى معندكيش دم ولا بتحسي بيا
نورهان انهارت من العياط : انا معنديش دم ولا بحس بيك  .. ده انا طالع عينى مع الولاد من كبيرهم لصغيرهم ومش بنام عشان خاطر اخلى بالى منهم ومن طلباتهم عشان لما تكون غايب فى شغلك ميحسوش بالنقص ده انا ببقى أم وأب لما بتبقى مش موجود وبتسافر مهمه تبع شغلك ولما بترجع مش بشيلك همهم ولا بشتكيلك منهم بس تمام مش انت رجعت حمدالله على سلامتك انا بقى مش هقعدلك فيها وجرب بقى شوف انا كنت مستحمله ايه
ومشت من قدامه طلعت على فوق هو حس بالندم باللى قاله وبص لأولاده اللى كانوا بيعيطوا بسبب صوتهم العالى اخدهم فى حضنه وطبطب عليهم ونده على الداده تيجى تقعد معاهم وطلع لنورهان عشان يشوفها فتح الأوضه لقاها بتلم هدومها فى شنطه ومنهاره من العياط اتنهد ومسح وشه بكف أيده واستغفر ربنا وقرب منها بيشد منها الشنطه
زين بهدوء : بتعملى ايه
نورهان بعياط : ملكش دعوه
زين : طب بس استهدى بالله بس واقعدى نتكلم
نورهان : مش عاوزه اتكلم معاك .انا هسيبهالك وهغور فى داهيه
زين بحنيه : بعد الشر عليكى .. طب اهون عليكى تسبينى
نورهان بعياط : ايوه زى مانا هونت عليك وهبيت فيا تحت وانا معملتلكش حاجه وكنت عاوز تضربنى كمان
زين اخدها فى حضنه : تتقطع ايدى يوم ماتتمد عليكى انا اسف حقك عليا سامحينى انا بس متعصب ومتضايق عشان فى مشكله حصلت فى الشغل ومش عارف احلها
نورهان : مهما كان يازين لازم تفصل بين شغلك وبيتك وياسيدى فى مشكله مضيقاك تعالى احكيلى إنما مش تتعصب عليا بالطريقه دى .
زين باس راسها وبعدين رجع حضنها: حقك على قلبي والله ماهعمل كده تانى لكن متسبيش البيت ياستى زعلانه منى قوليلى أنا أمشي لكن انتى لا متسبهوش ولا تسيبى الولاد ده البيت ده مينفعش من غيرك يانور عينى والله .. ها ياحبيبي لسه زعلان
نورهان وهى حضناه : مش عارفه
زين بضحك : هههههههه مش عارفه ايه بس .. طب قوليلى عاوزه ايه وانا اعملهولك
نورهان : اوعدنى انك تفصل بين البيت والشغل ولو فى يوم حصل مشكله او فى حاجه خنقاك تعالى فى حضنى واحكيلى ونشوف هنحل المشكله ازاى سوا
زين باسها من خدها وابتسم : اوعدك حاضر .. انا بس مكنتش عاوز اشيلك همى انا كمان كفايه عليكى ال6
نورهان ابتسمت واخدته فى حضنها : ياسيدى ملكش دعوه انا معتبره نفسي عندى 7 ولاد مش 6 بس انت جوزى وابنى وحبيبي وكل ما ليا لو مشتلش معاك همك يعنى هشيل مع مين
زين : ربنا يباركلى فيكى يارب
*******
بااااااااك
نوسيله بدموع : يااااه اد ايه انكل زين ده حنين جدا
نورهان ضربتها على ايديها وضحكت : زين بس اللى حنين ... ايوه يابنتى بصى هو اهم حاجه أن الست تختار شريك حياتها يكون فى صفة الحنيه لان الراجل الحنين ده  هيعرف يحتويكى ويقدرك وهيشيلك فوق رأسه ويقوم ماتتخانقوا سواء غلطتى او لا مش هتهونى عليه يسيبك تنامى وانتى زعلانه منه وكمان الست العاقله هى اللى تحاول تحتاويه فى غضبه كمان انا كنت غلطانه فى الحته دى يعنى بدل كنت لقيته متعصب بدل مااستحمل واحاول أهديه واطبطب عليه بالعكس اتعصبت انا كمان والدنيا ولعت اكتر والموضوع كبر وعشان زين راجل حنين وعاقل متهورش عليا مع أنه كان فى ساعة غضب وربنا اللى كان عالم بيه وقتها ..بصي يانوسيله الراجل بيروح شغله وبيتبهدل عشان خاطر مراته وعياله ميتبهدلوش وميشوفوش اللى هو بيشوفوه بره من الناس انتى اكيد عارفه أن فى ناس وحشه كتير والتعامل معاهم صعب ولا يطاق تخيلى بقى الراجل بيستحمل كل ده عشان خاطر أهل بيته ف الست لازم تكون مقدره ده ولما يرجع البيت وتلاقيه مخنوق أو متضايق تتطبطب عليه وتاخده فى حضنها وتهون عليه هو مش بيكون عاوز حاجه غير كده وده كمان هيخليكى تعلى فى نظره اكتر ويحبك ويتعلق بيكى اكتر يعنى اعتبريه ولد من ولادك احتويه وقت غضبه الراجل مهما كبر بيفضل جواه طفل ف الست هى وشطارتها بقى اللى تعرف تتعامل مع جوزها ازاى
نوسيله : كلامك حلو اوى يانورهان .. طب فى خناقه حصلت تاني بعد كده
نورهان بأبتسامه هاديه : اكيد طبعا مفيش بيت بيخلى من الخناقات بس زى ما قولتلك كل ست وشطارتها تتعامل مع جوزها ازاى وتحتويه وانا كنت بحتوى وين لما كان يبقى مضايق أو متعصب واهديه وهو برده حبيبي لما كنت ببقى مضايقه أو مخنوقه وتعبانه من مشاكل البيت والأولاد كان هو بيشيل عنى كتير .. الحياه مشاركه يانوسيله بين الراجل والست والراجل دوره مهم جدا فى حياة ولاده دوره مش فلوس وبس لازم يهتم بأمورهم هو كمان ويحل مشاكلهم وده هيخلى الطفل يطلع سوى نفسيا لانه اتربي بين اب وام بيشاركوا بعض فى كل حاجه وبيساعدوا بعض كمان وبيهتموا بيه وبكل حاجه تخصه
نوسيله : ايوه دى حقيقه لأن زين جوزى ماشاء الله عليه بيعمل نفس اللى عمو زين كان بيعملوا معاه هو وأخواته

صحت نور وجات قعدت معاهم
نور بتتاوب : ايه اللى مسهركوا لحد دلوقت
نوسيله : نورهان بتحكيلى على ذكرياتها هى وزين
نور ابتسمت : مش هتسمعى غير كل حاجه حلوه
نورهان بضحك: هههههه لا مانا لسه حكيالها على خناقه بينى وأنا وزين
نور : ههههههههه فاكره يانورهان لما جيتلك المكتب بعد كتب كتابك انتى وزين
نورهان بخجل : انتى لسه فاكره
نوسيله بضحك : هههههههه شوفتى ايه يانور
نور بمكر لنورهان : هتحكى انتى ولا احكى انا
نوسيله بضحك : لا احكى انتى ونبي انتى يانورهان ايه اللى حصل
نورهان ابتسمت
فلااااش بااااااااك
كانت نورهان قاعده فى مكتبها  وواقفه فى الشباك ومشغله اغنيه لأم كلثوم وبتدندن معاها
نورهان بأبتسامه هاديه وبتدندن: املى حياتى عينيا يا أغلى منى عليا يا أغلى منى عليا ياحبيب امبارح وحبيب دلوقت ياحبيبي لبكره ولأخر وقتى  احكيلى ايه قولى ايه من الأمانى ناقصنى تانى وانا بين ايديك
لقت حد بيحضنها من ضهرها وبيبوسها : ناقص انك تكونى بين ايديا وفى حضنى بجد
نورهان اتخضت ولفت تشوف مين لقته زين
نورهان بغضب : انت ايه اللى جابك هنا
زين بضحك : وحشتينى قولت اجى اشوفك
نورهان : انت هتسوق فيها بقى ولا مكنش كتب كتاب ده
زين مردش عليه ودندن مع الاغنيه : عمرى مادوقت حنان فى حياتى زى حنانك ولا حبيت ياحبيبي حياتى إلا عشانك وقابلت امالى وقابلت الدنيا وقابلت الحب   .. الله عليكى يا ست كلامك معبر وجميل بس فى واحده معندهاش دم هنا مع انى عارف انها بتحبنى بس بتقاوح وتعاند
نورهان بردح : مين دى ياعنيا اللى بتحبك انت صدقت نفسك ولا ايه يعنى يوم أما احب هحبك انت
زين قام ووقف قدامها كان قريب منها جدا بص فى عينيها 
زين بحب : متكدبيش عشان عنيكى بتلمع اوى لما بتشوفينى  عنيكى فضحاكى
نورهان ارتبكت ولسه هترد زين مدهاش فرصه وباسها
ومفيش صوت فى المكتب غير صوت ام كلثوم وهى بتقول : وكفايه اصحى على ابتسامتك بتقولى اعيش اسمعها غنوه بتقول لحبي مينتهيش مينتهيش  خلينى جمبك خلينى فى حضن قلبك خلينى وسيبنى احلم سيبنى ياريت زمانى ميصحنيش❤️
فجأه الباب اتفتح ونور دخلت
نور بمرح : بت يانورهاااان ص ... (فجأه اتسمرت مكانها )ايه ده
زين ونورهان بعدوا عن بعض
نور بخجل واحراج : ا.اا.انا اسفه والله كنت فاكره نورهان لوحدها  انا خارجه اهو
زين بضحك : لالالا تعالى يانور مفيش حد غريب ده انا جوز صاحبتك .. انا همشي انا بقى ياحبيبي
نورهان بصاله بغضب زين غمزلها بشقاوه وخرج
نور بصت لنورهان بمكر
نورهان : ولا كلمه مش عاوزه اسمع ولا كلمه هو اصلا خدنى على خوانه ملحقتش اعمل حاجه
نور ابتسمت بمكر : هو انا اتكلمت ولا فتحت بوقى .. بس حلوه اغنيه ام كلثوم دى يانورا لايقه مع الجو الشاعرى اللى كان من شويه ده
نورهان بغضب حدفتها بالقلم اللى ع المكتب
نور بضحك عالى : هههههههه طب والله بتحبيه

بااااااااااك
نوسيله ونور بضحك : هههههههه
نورهان ضحكت بخجل : كنتى مستفزه اوى يانور
نوسيله : بس انتى فعلا كنتى بتحبيه صح
نورهان : ايوه طبعا انا بحبه من قبلها بزمان بس كنت بكابر
نور : هيييييح الحب بهدله بصحيح
نورهان : هههههه متسفزه

زين الصغير قام من النوم بيحسس علي السرير لقي السرير فاضي قام فضل ينادي علي نوسيلة مافيش اي رد فضل يدور علي نورهان ملقاش حد خالص غير ابنه
رن علي ابوة
زين:الو يا بابا نورهان و نوسيلة عندك
زين بنوم: لا مافيش حد لية
زين:انا مش لاقيهم
زين:هيكونوا فين يعني
احمد وهو نائم جمب زين:تلاقي راحوا عند نور في الإسكندرية
زين: طب انا هلبس واروح اجبهم
زين الكبير:لا سبهم يتربوا مش عايزين يشموا هوا سبهم
امك كبرت وخرفت سبها بقا تتأدب
زين:طب نوسيلة
زين:هبلة عشان مشت ورا نورهان سبها هي كمان تتأدب
زين:ماشي انا هجيب ليث عندك عشان هروح الشغل
زين:ماشي
زين الكبير:ماشي يا نورهان لو مربتكيش مكونش زين
نور:متقلقوش هما اول ما يصحوا مش هيلاقوا حد فيكم هيلفوا ورا نفسيهم
نورهان بلامباله :عادي اي
عدي يوم ورا التاني ومحدش كلمهم نوسيلة ونورهان فضلوا ياكلوا في نفسهم اذاي محدش رن عليهم اذاي محدش سال عليهم اذاي يعني
نورهان بزهق:يووووو انا زهقت بقا انا هروح
نوسيلة:وانا كمان عايزة اروح
الباقي من الحلقة الخاصة الجزء التاني
نور:طب جيتوا لية من الاول بقا
نورهان:عشان زين يعرف قيمتي لما يلاقي البيت فاضي ويعمل كل حاجة بي نفسة
نور:غلط يا نورهان اللي عملتي غلط
انتي من امتي وانتي بتسيبي البيت لزين ها دا انتي العقلة اللي فينا طب لية متكلمتيش مع زين عرفتي انك عايزة تشمى هوا وهو اكيد مش هيمانع
نورهان:مش راضي
نور: اكيد برده مش راضي بسببك
نورهان بزعيق: انتي معاه ولا معايا
نور: انا مع الحق طول عمرك بتتعاملي انتي وزين صحاب قبل المتجوزين طول عمرك بتتعاملي معاه آكنوا ابنك بتحتوي  بتكلمي بحب ورومانسية وانتي عارفة لو كنتي عملتي كدا اكيد زين كان هيوافق
وانتي عارفة زين اول ما طلع علي المعاش وهو زعلان وتعبان نفسية وانتي مقدرتيش الحتة دي حسيتك انك أنانية اوي
نورهان بصدمة:انا
ياااااا كل دا في قلبك مني يا صحبتي
نور: نورهان انتي عارفة اني بحبك عشان كدا انا بقولك كدا خايفة عليكي خايفة علي علاقتك انتي وزين خايفة لي تتهد
اتنهدت نورهان: انا فعلا كنت أنانية بحبي لزين حبه عميني بس والله مش قصدي انا بجد تعبت اووي
نور: وهو كمان تعبان انتي عارفة انه قعد فتره ميطلعش من البيت
نورهان: وحيات ربنا قولتلوا تعالي نروح في اي حتة
نور انتي عارفة أن زين روحي انا مقدرش اعيش من غيرو
زين كل حاجة حلوة في حياتي نور انا حياتي ابتدت لما عرفت زين
زين العوض عوض ربنا وانا مقدرش اعيش من غيرو

طب لية سبتي البيت ومشيتي
نورهان اتلفتت الي مصدر الصوت لقت زين جرت علية واترمت في حضنة
زين بوجع:ااااه اي حسبي العضمة كبرت انا مش شباب ذي زمان
نورهان:انتي شباب لسه
باستة من خده:انا آسفة سامحني
زين أخدها في حضنة:مسمحك يا بطتي انتي عارفة لية عشان الكلام العسل اللي قولتي دا
نورهان ضحكت وحضنته اكتر
زين الصغير بص لي نوسيلة بصه لوم
نوسيلة:آسفة واتمني تسامحني ذي اونكل زين
زين ضحك واخدها في حضنة 
زين الكبير:شكرا يا نور
نور:علي اي احنا اصحاب
نورهان:مش فاهمة في اي
زين: نور كلمت احمد عرفته أنكوا هنا وانا اتفقت معاها اني هربيكم ومش هاجي غير لما هي ترن عليا وتقولي انكم اتربيتوا
نورهان : كدا يا نور
نور: عملت كدا عشان بحبك مش. عايزة علاقتك انتي وزين تكون متوترة كنت نفسي اشوفكم حلوين تاني واهو الحمد الله ربنا يخليكم لبعض
نورهان حضنتها: ويخليكي ليا يا نونتي باب
نور:يارب
زين اخد نورهان وطلعوا شرم
زين الصغير اخد نوسيلة وطلعوا هما كمان شرم
احمد ونور فضلوا يتفسحوا في الإسكندرية ومعاهم ليث

كدا اقدر اقول تمت بحمد الل